Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Κάνοντας τους περιορισμούς προτερήματα.... ή αλλιώς τα οφέλη του κολυμβητηρίου!!

Ο Johnny Williams χρησιμοποίησε πολλές διαφορετικές λέξεις όπως εξωπραγματικό, ευλογημένοςευγνώμων, για να περιγράψει πώς αισθάνεται που κατέχει το ρεκόρ στην απόσταση των 100 μέτρων πεταλούδα, στο Northampton High School.
Οι ίδιες τρεις λέξεις, και πολλές άλλες, θα μπορούσαν να περιγράψουν πολύ περισσότερο τη ζωή του.
"Έχουμε εργαστεί πραγματικά πολύ, όλη την ημέρα, για πολλές μέρες," δήλωσε ο Williamsόταν κέρδισε τον τίτλο της Δυτικής Μασαχουσέτης, με χρόνο 50.67 δευτερόλεπτα.

Για τον ίδιο, αυτό φαινόταν σαν μια φαντασίωση πριν από 10 χρόνια. Ακόμα και το περπάτημα ήταν αμφίβολοΣε ηλικία 5 ετών, ο Williams είχε διαγνωστεί με Perthes, 
μια κατάσταση κατά την οποία διαταράσσεται η ροή του αίματος στο ισχίο και διασπάται το μηριαίο οστό, ενώ η μηριαία κεφαλή  χάνει το στρογγυλό σχήμα της και δεν ταιριάζει πλέον στην υποδοχή ισχίου.

"Οι γιατροί μου είπαν, ότι το  ένα πόδι θα είναι δύο-τρία εκατοστά πιο μακρύ και θα χρειαζόμουν ειδικά κατασκευασμένα παπούτσια," δήλωσε ο Williams.
"Μόνο για να ξέρετε τι πέρασα, ένιωθα τόσο ευλογημένος που ήμουν σε θέση να κολυμπήσω . 
Ήμουν πραγματικά ευγνώμων, ήταν η μόνη επιτρεπτή άθληση, βάση της νόσου.»

Η νόσος Perthes προκαλεί βασανιστικό  πόνο και σπάνια έχει μια γρήγορη αποκατάσταση. 
«Δεν ήξεραν αν ήταν καρκίνος των οστών... Φυσικά ήμασταν πραγματικά σοκαρισμένοι
από τη διάγνωση της Perthes, αλλά επίσης πολύ ανακουφισμένοι που δεν ήταν καρκίνος.
Ήταν όμως η στιγμή που μάθαμε, ότι δεν πρόκειται να έχω μια φυσιολογική παιδική ηλικία."

Η περίπτωση του Williams ήταν σοβαρή, και από την τέταρτη τάξη είχε τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις για να βοηθήσει τη ροή του αίματος προς το ισχίο. Τις ακτινογραφίες των ισχίων ακολούθησαν καρφίτσες, βίδες, πλάκες και μεντεσέδες που προσαρτήθηκαν. Αυτό φυσικά σήμαινε εβδομάδες στο νοσοκομείομήνες σε μια αναπηρική καρέκλα, πατερίτσες, αλλά και χρόνια αποκατάστασης.

"Πραγματικά  δεν ξέραμε πόσο θα διαρκέσει.
Ξέραμε απλά ότι δεν θα είναι εβδομάδες ή μήνες, αλλά χρόνια."

Αυτή τη στιγμή, ο  Williams δεν επιτρέπεται να τρέξει, αλλά αυτός είναι μόνο ένας από τους λίγους περιορισμούς που είναι σαφές, ότι άφησε στο πέρασμα της η ασθένεια καθώς και ότι δεν μπορεί να παίξει σκληρά αθλήματα επαφής. Το Perthes όμως, του έδωσε την αγάπη του για το κολύμπι και .... μια  ουλή εννέα ιντσών στο δεξιό γοφό του.

Θυμάμαι ότι είχα πάντα αγάπη για το κολύμπι από πολύ μικρός, και στην διάρκεια της αποκατάστασης. η νόσος με βοήθησε να αναπτύξω ένα πάθος γι΄αυτό το άθλημα».
Ο Williams μεγάλωσε στο Λας Βέγκας, όπου ο μπαμπάς του εκπαίδευε πυγμάχους, και ειδικευόταν στην αποκατάσταση παλαίμαχων βετεράνων.  Στο πίσω μέρος της αυλής του σπιτιού τους, υπήρχε μια πισίνα, η οποία αποτέλεσε το πιο σημαντικό κομμάτι της αποκατάστασης του Williams.

"Έπρεπε να πάω στην πισίνα και να το παλέψω. Δεν μπορούσα να κουνήσω τα πόδια μου, ένιωθα σαν να είχαν βαρίδια μέσα στην πισίνα. Τώρα πια έχουν το ίδιο μήκος. 
Ο πατέρας μου σταματούσε για τρεις μήνες την εργασία του μετά από κάθε χειρουργική επέμβασηέτσι ώστε να είναι εκεί μαζί μου και να δουλεύει πάνω στην αποκατάστασή μου. Του είμαι εξαιρετικά ευγνώμων για αυτό."

Ο Williams έχει περιορισμένη κινητικότητα στο γοφό τουπου τον εμποδίζει να κολυμπάει 
πρόσθια,αλλά αυτό είναι το μόνο εμπόδιοΤο δυνατό του σημείο έγινε η πεταλούδα και προέκυψε τυχαία, κατά την διάρκεια των συνεδριών της αποκατάστασης. "Είναι σχεδόν ειρωνικό το γεγονός ότι, αρχικά δεν μπορούσα να  κλοτσήσω. Δεν είχα καμία δύναμη στα πόδια μου και τώρα είναι ακριβώς το αντίθετο. Τα πόδια μου είναι το δυνατό σημείο μου." 





"Ήταν ενδιαφέρουσα η πρόκληση να μετατρέψω ένα αρνητικό όπως αυτό, σε κάτι θετικό."


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου