Το ραγισμένο δοχείο (Κινεζικός Μύθος)

Μια γριά Κινέζα είχε δυο δοχεία για να κουβαλά νερό στο σπίτι της. Τα έδενε σ' ένα μακρύ κοντάρι και πήγαινε κάθε μέρα στην πηγή.

Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από την πηγή στο σπίτι, έφθανε μισοάδειο.

Έτσι γριούλα κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο, που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε, κι ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.

Έπειτα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριούλα.

- Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου! Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!

- Μα γιατί; ρώτησε η γριά. Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;

- Ε, να, δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα κι εσύ!

Η γιαγιά χαμογέλασε:

- Αχ καλό μου δοχείο. Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι μας υπάρχουν λουλούδια;

- Ναι, είπε το δοχείο.

- Παρατήρησες ότι τα λουλούδια υπάρχουν μόνο στη δεξιά πλευρά του μονοπατιού;

- Ναι, απάντησε το δοχείο.

- Ξέρεις γιατί;

Το δοχείο δεν ήξερε.

- Έχει λουλούδια στη δεξιά πλευρά, γιατί αυτή είναι η πλευρά σου όταν γυρίζουμε από τη βρύση. Πρόσεξα την ατέλειά σου και σκέφτηκα "γιατί να μη φυτέψω λίγα λουλούδια;" Ήξερα ότι θα τα πότιζες σ' όλο το δρόμο για το σπίτι.

Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα λουλούδια αυτά και στολίζω το σπίτι μας. Αν δεν ήσουν εσύ δε θα χαιρόμασταν όλη αυτή την ομορφιά!

Το αγγείο χάρηκε, ευχαρίστησε τη γιαγιούλα και δεν παραπονέθηκε ποτέ πια.

Ο καθένας μας έχει τις “ρωγμές” του και τις “αδυναμίες” του που όμως μπορούν κι αυτές να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας. Κάθε “ατέλεια” μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να μας δώσει.

Βρέθηκε εδώ (διασκευασμένο)